საფრანგეთის მონარქის პირადმა წარმომადგენელმა გრაფმა დე გოტიემ
ხანგრძლივი და ფათერაკიანი მაგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა მიაღწია
ალამუთის ციხესიმაგრეს იდგა 1098 წელი.
ჩრდილოეთ ირანის მთიანეთში მიუვალ სალ კლდეებსა და ნაპრალებში გაშენებულ ციხე ქალაქს რომელშიც შესვლა მხოლოდ ლაბირინთებითა და გვირაბებით შეიძლებოდა სახელი მისმა მფლობელმა გაუთქვა.
სწორედ ციხესიმაგრე “ალამუთის” (არწივის ბუდე) ბატონ-პატრონთან შესახვედრად გამოიარა მომქანცველი და ხიფათიანი გზა.
საფრანგეთის მეფეს იმის დადგენა ეწადა თუ რა ედო გულში მის ბრწყინვალება ჰასანს და მის ხალხს.
უცნაური თვალების გამო ჰასანს მთიელ მოხუცს ეძახდნენ, ფრანგთა ელჩი ცდილობდა კადნიერი არ ყოფილიყო და თვალებში არ შეუხედავს ჰასანისთვის.მაგრამ გოტიე მიხვდა რომ ჰასანი იმ ადამიანთა რიცხვში შედიოდა რომლებიც ძალაუფლებას არა მემკვიდრეობით არამედ ცოდნითა და ხმლით მოიპოვებენ.
გრაფს საკმაოდ საფრთხილო მისია ქონდა რომელიც წინდახედვას მოითხოვდა რათქმაუნდა მისი კეთილშობილი თანამოსაუბრის თუნდაც ფარული კავშირი ქრისტიან მეფესთან გაუგონარ მკრეხელობად შეიძლება აღქმულიყო ამიტომ გოტიე ფრთხილობდა.
| 
